Gisteren Teus opgezocht in de gevangenis in Vught waar hij nog steeds in voorarrest zit. Ik had vooraf met het nodige rekening gehouden maar sodeju, voor je daar binnen bent! Het leek wel een medisch onderzoek. Elke lichaamsholte werd uitvoerig ‘gevisiteerd’, bevoeld en bekeken, zakken binnenstebuiten gekeerd en paspoort tegen het licht gehouden. Daarna wachtte ik een minuut of tien in een TL-verlichte kamer tot Teus door een bewaker werd binnengeleid. Ongemakkelijk om Teus zo in zijn gevangeniskloffie te zien. Ik had geen idee waar ik het met hem over moest hebben? Over wietplantjes? Nee. Hoe het allemaal verloopt op de Hinthamerbrug? De bewaker zat bewegingsloos op een stoel schuin achter Teus en loerde onafgebroken naar mij. Teus zelf leek nergens last van te hebben. Ik wel. Jammer van het bezoek maar ik kreeg er geen zinnig woord uit. Hoe kan je in hemelsnaam vrijuit praten als zo’n vent jou de hele tijd strak aankijkt? Dat Teus het daar volhoudt mag je een wonder noemen. Ik zou het er geen dag uithouden.
0 Comments
Op water en brood. Naïef misschien maar ik heb dat water en brood altijd nogal letterlijk genomen. Dat je als gevangene, geketend in een kille kerker, een door ratten aangevreten homp brood krijgt toegeworpen door de bewaker. Deze gewetenloze man is niet te beroerd je af en toe ook van een kan troebel water te voorzien, mits je hem bij tijd en wijle behulpzaam bent met niet nader te noemen ‘wederdiensten’.
Gelukkig niets van dat alles hier in Vught. Integendeel, je kunt zelfs kiezen! Vlees, vis, vegetarisch, zoutarm of halal? Staat allemaal op het menu, opgediend op een bord met praktische vakjes waarin, naast bijvoorbeeld de stamppot óók meteen het toetje te vinden is. Geweldig. Wat ik de laatste weken niet allemaal gegeten heb; nasi, rode kool met appeltjes, vissticks. Het ene menu nog heerlijker dan het andere. Zelf ben ik nooit een geweldige kok geweest. Meestal volstond ik met een blik kapucijners open te trekken, zondags met een speklapje er bij. Maar hier! Soms waan ik me in de van der Valk-hemel. Maar dan zónder kers op de appelmoes. Het is en blijft natuurlijk wel een gevangenis. Voor wie me dagelijks meemaakt is het misschien moeilijk voor te stellen maar als jongen had ik nooit rust in mijn kont. Constant moest ik bewegen. Als zoon van een schipper ben je misschien behebt met onrustige genen: nooit ergens langer kunnen zijn dan twee dagen, de blik wanhopig gevestigd op de horizon als ware het de nooduitgang. Altijd maar verder willen, nieuwsgierig naar wat er nog meer te beleven valt. Stel je voor: met dat jongenslijf vol kriebels zat ik gekooid in de schoolbanken van de St. Ignatius ULO hier in Den Bosch. Voor mij was het regime van de paters een regelrechte marteling; stilzitten rooie! Hoe harder ze brulden, hoe meer ik begon te wiebelen om tenslotte steevast de klas uit te worden gestuurd. Een jongen zoals ik zou tegenwoordig het predicaat ADHD krijgen opgespeld. Maar toen was het: Krijn is ‘meer iemand van de praktijk’, waarmee ze bedoelden: ga jij maar gauw een baantje zoeken.
Omdat ik van kinds af aan gedroomd had om naar zee te gaan, nam ik - zonder iemand in te lichten - de trein naar Rotterdam en monsterde als leerling-matroos aan op de van Riemsdijk. De eerste bestemming was Sydney. Of ik wel besefte dat ik voor maanden van huis zou zijn? Het werd een onvergetelijke reis. Ik leerde de wereld kennen, voor het eerst maakte ik kennis met andere culturen, ontdekte nieuwe smaken, geuren en kleuren en toen ik na al die tijd weer in Nederland voet aan wal zette voelde ik me een ander mens. Ik wist wat ik moest weten: dat er maar één plek is waar je je als reiziger thuis mag voelen: Den Bosch. Sindsdien ben ik er nog maar zelden weggeweest. Den Bosch is voor mij de wereld, alles wat je waar dan ook ter wereld zoekt vindt je uiteindelijk in Den Bosch.
Tijdens het dagelijks halfuurtje luchten op de binnenplaats ontdekte ik tot mijn grote verbijstering dat ik hier samen zit met een collega. En wat voor een. Niemand minder dan Simon de P.! Simon is in het brugwachtersvak wat je noemt een hele grote. Iemand die je niet snel zou tegenkomen op een Prins Hendrik- of Hinthamerbrug. Welnee. Hij is meer van het formaat: Erasmusbrug, Merwedebrug en er gaan zelfs geruchten dat hij ooit nog een blauwe maandag op de Zeelandbrug heeft gezeten. Niet iemand dus waar je zomaar even op af stapt.
Maar meteen dacht ik: Kom op Teus, niet zo bescheten! Simon de P. mag dan tot de eredivisie-brugwachters behoren, hier in Vught is hij – net als jij – een doodgewone gevangene. Niets meer en niets minder. Bovendien had ik na al die weken cel-stress wel even zin in een gezellig bruggenpraatje. ‘Zo Simon’, begon ik dus, ‘even een bruggetje maken, wat doet een bruggenman als jij hier in Vught? Je gaat me toch niet vertellen dat je de brug open hebt laten staan?’ Simon de P. keek me schichtig over zijn schouder aan. ‘Huh, wat mot je van me?’ ‘Laat ik me even voorstellen,’ zei ik, ‘ik ben een collega van je, mijn naam is Teus, brugwachter op de Hinthamerbrug.’ Simon de P. bekeek me met argwanende ogen. ‘Waarom zit jij hier?’ ‘Stom verhaal, ’bekende ik, ‘ik heb me over laten halen om wietplantjes in het brugwachtershuisje op te kweken. Ze hadden me wijsgemaakt dat het om legale wiet ging.’ Simon de P. keek me met grote ogen aan, ‘dat is verdikkeme sterk!’ ‘Wat!’ ‘Geloof het of niet maar precies hetzelfde is mij overkomen!
Vandaag kwam mijn Dordtse vriendin Latte Alfons op bezoek. ‘Meneer Teus, er is iemand voor u,’ zei de cipier. Ik dacht dat hij een grapje maakte want behalve mijn advocaat is er tot nu toe nog niemand langsgekomen. Maar warempel, daar stapte zij binnen, zichtbaar onder de indruk van alle controles die je hier als bezoeker moet ondergaan. Even waren we allebei sprakeloos. ‘Teus jongen’ begon ze, ‘waarom heb je toch zo dom gedaan? In Dordrecht was je altijd zo’n standvastig mens!’ Ik zocht naar woorden maar er kwamen alleen maar tranen en van de weeromstuit begon Latte lekker een potje mee te janken.
|
Ik ben Brugwachter Teus. Samen met mijn hond Henk woon en werk ik per 1 april in het brugwachtershuisje aan de Hinthamerbrug - Archieven
September 2021
Categorieën |