‘Och jeetje!’ piepte Teus. Hij was net met een diepe zucht neergeploft in de stoel maar meteen weer overeind gesprongen, ‘Je brilletje, ik ben per ongeluk op je brilletje gaan zitten!’
Verdrietig raapte ik het geknakte skeletje op, niet meer te redden. Voorlopig zal ik het moeten doen met mijn oude bril uit 1975. Wat wel wonderlijk is: het lijkt of mijn ogen er met de jaren op vooruit zijn gegaan! Deze oude bril is nu veel te sterk voor mij. Gevolg: schele hoofdpijn. Morgen maar eens de stad in voor een nieuwe, want een slechtziende sluismeester is een gevaar voor de veiligheid op het water!
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben Brugwachter Teus. Samen met mijn hond Henk woon en werk ik per 1 april in het brugwachtershuisje aan de Hinthamerbrug - Archieven
September 2021
Categorieën |