Sinds Henk terug is voel ik me meer dan ooit overbodig in het brugwachtershuisje. Teus praat de godganse dag alleen maar tegen zijn hond.
‘Kijk es Henk, is dat niet het vrouwtje van die leuke Ierse setter?’ of ‘Moet je eens opletten hoe sterk het baasie is, doet helemaal in z’n eentje de zware brug open!’ En zo gaat het de hele dag maar door. Tegen mij zwijgt Teus echter in alle talen, het lijkt wel of ik niet besta. Als ik wat probeer te zeggen kijkt Teus quasi verrast naar Henk. ‘Hoorde jij dat ook Henk? Gut, ik dacht even dat ik wat hoorde.’ Iemand negeren is volgens mij een serieuze vorm van pesten. Maar ik laat me niet gek maken. Als er iemand goed kan zwijgen ben ik het wel! Kijken wie dit het langste volhoudt.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben Brugwachter Teus. Samen met mijn hond Henk woon en werk ik per 1 april in het brugwachtershuisje aan de Hinthamerbrug - Archieven
September 2021
Categorieën |