Voor wie me dagelijks meemaakt is het misschien moeilijk voor te stellen maar als jongen had ik nooit rust in mijn kont. Constant moest ik bewegen. Als zoon van een schipper ben je misschien behebt met onrustige genen: nooit ergens langer kunnen zijn dan twee dagen, de blik wanhopig gevestigd op de horizon als ware het de nooduitgang. Altijd maar verder willen, nieuwsgierig naar wat er nog meer te beleven valt. Stel je voor: met dat jongenslijf vol kriebels zat ik gekooid in de schoolbanken van de St. Ignatius ULO hier in Den Bosch. Voor mij was het regime van de paters een regelrechte marteling; stilzitten rooie! Hoe harder ze brulden, hoe meer ik begon te wiebelen om tenslotte steevast de klas uit te worden gestuurd. Een jongen zoals ik zou tegenwoordig het predicaat ADHD krijgen opgespeld. Maar toen was het: Krijn is ‘meer iemand van de praktijk’, waarmee ze bedoelden: ga jij maar gauw een baantje zoeken.
Omdat ik van kinds af aan gedroomd had om naar zee te gaan, nam ik - zonder iemand in te lichten - de trein naar Rotterdam en monsterde als leerling-matroos aan op de van Riemsdijk. De eerste bestemming was Sydney. Of ik wel besefte dat ik voor maanden van huis zou zijn? Het werd een onvergetelijke reis. Ik leerde de wereld kennen, voor het eerst maakte ik kennis met andere culturen, ontdekte nieuwe smaken, geuren en kleuren en toen ik na al die tijd weer in Nederland voet aan wal zette voelde ik me een ander mens. Ik wist wat ik moest weten: dat er maar één plek is waar je je als reiziger thuis mag voelen: Den Bosch. Sindsdien ben ik er nog maar zelden weggeweest. Den Bosch is voor mij de wereld, alles wat je waar dan ook ter wereld zoekt vindt je uiteindelijk in Den Bosch.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben Brugwachter Teus. Samen met mijn hond Henk woon en werk ik per 1 april in het brugwachtershuisje aan de Hinthamerbrug - Archieven
September 2021
Categorieën |