Net als ik op het punt sta om naar bed te gaan, wordt er kort tegen de ruit getikt. Voor het raam staan twee mannen, beiden met een donkere zonnebril op. Eentje gebaart me om de deur open te doen.
‘Wat moeten jullie?’ roep ik, ‘de brug is gesloten.’ Ze wijzen naar een busje dat aan de overkant staat. ‘Je bestelling!’ Met snelle stappen lopen ze naar het busje, gooien het achterportier open en komen terug met een aantal kweekbakken. ‘ Ik haal de deur van het nachtslot en posteer me pontificaal midden in de deuropening. ‘Houd u ze maar. Bij nader inzien heb ik toch geen belangstelling om hieraan mee te doen.’ Even lijken de mannen in hun beweging te vertragen. Even maar. Daarna is het ‘Opzij menneke!’ en wanneer ik niet snel genoeg opzij ga snauwt de ene: ‘Bende gij doof ofzo?’ Het volgende moment staat mijn huisje vol jonge wietplantjes. ‘Kunnen jullie me garanderen dat dit legaal is?’ vraag ik nog. Een van de twee schraapt diep vanuit zijn keel iets dat op een lach moet lijken. ‘Elleken dag een bietsje woater me wa pokon geven,’ zegt de ander. Even snel als ze kwamen, zijn ze nu ook weer vertrokken. In het huisje ruikt het opeens naar natte aarde en ook naar iets weeïgs, iets wat ik nog niet thuis kan brengen.
0 Comments
Leave a Reply. |
Ik ben Brugwachter Teus. Samen met mijn hond Henk woon en werk ik per 1 april in het brugwachtershuisje aan de Hinthamerbrug - Archieven
September 2021
Categorieën |