​MEDEDELING VOOR ALLE BOSSCHENAREN
Sluismeester Krijn denkt aan uw VEILIGHEID! 3 x daags desinfecteert hij zowel wegdek als railing met virusdodende chemicaliën. Ook in de toekomst kunt u dus met een gerust hart gebruik maken van de Hinthamerbrug!

​Eigenlijk al vanaf het prille begin, toen Tilly en ik elkaar net leerden kennen, waren we ons al aan het verheugen op carnaval. Avonden lang fantaseerden we erover hóe we zouden gaan. Als Bonny and Clyde? De Twee Pinten? Of tóch als Tarzan en Jane? Duidelijk was dat Tilly meer van glitter&opsmuk hield en ik me het prettigst voel onder een alles verhullend masker. Maar al waren we er nog niet uit, één ding stond vast, we zouden ons - hoe dan ook - vier dagen lang in het feest storten.
Dit weekend is het zover. De optocht komt zelfs langs mijn huisje op de Hinthamerbrug. En ik? Ik kan er niks aan doen maar ik zie er als een berg tegenop. Mijn geld is op en Tilly heeft nog steeds niets van zich laten horen; geen belletje, geen briefje, niks. Probeer dan maar eens in de stemming te komen!

​Wat nu?
Tilly’s gezicht voorspelt bij binnenkomst al niet veel goeds. Maar als ik zie dat ze haar jas aanhoudt gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. ‘Wij moeten eens even praten’ mompelt ze. Nu weet ik zeker dat het foute boel is. Heel fout. Tilly’s dochter Mandy ligt dwars. Ze is er vanaf het begin faliekant op tegen dat ik bij haar moeder intrek. Zelf woont ze na een serie ingewikkelde los-vast-relaties weer thuis en zegt nooit meer met een vent onder één dak te kunnen wonen. ‘En zeker niet met die ouwe viezerik!’
‘Wát nou viezerik! Ze heeft me nog nooit ontmoet!’ roep ik gefrustreerd. Ik verwacht van Tilly dat ze toch ook een beetje voor mij kiest. Maar niks hoor! Tilly staat (nog steeds met haar jas aan) zenuwachtig haar zakdoekje te verfrommelen en weet niks anders uit te brengen als ‘ik hoop dat je er een beetje begrip voor hebt.’
Als ze weg is staar ik radeloos naar de verhuisdozen. Wat nu? Alle schepen zijn achter mij verbrand. Het mooiste baantje van mijn leven heb ik opgezegd en binnenkort moet ik mijn huisje op de Hinthamerbrug uit.
En Tilly? Zal ik Tilly ooit nog zien?

 https://owst.nl/GxgW
Zo zie je maar weer: als hier een brugwachter had gezeten was dit nooit gebeurd!​

​Bij Tilly thuis is het oorlog. Haar dochter Mandy gooit nu alles in de strijd om te voorkomen dat ik bij haar en haar moeder intrek. ‘Ze heeft zich urenlang opgesloten op haar kamer,’ huilde Tilly gisteren door de telefoon. Ik begrijp dat ze bezorgd is want ook al is Mandy begin veertig, het is en blijft natuurlijk wel haar dochter. Maar als je me vraagt hoe ik er écht over denk? Ik zou die hele Mandy het liefst achter het behang plakken! Sneu geval! Gunt haar moeder geen nieuwe liefde omdat ze zelf op een droogje staat.
Ondertussen zit ik behoorlijk klem. Wát als mijn verhuizing naar Tilly niet doorgaat omdat Mandy dwars blijft liggen? Waar moet ik dan heen?