Wat ik nou toch ik in de krant las! Mijn brugwachtershuisje als hotelkamer! Van die krankzinnige gedachte moest ik even bijkomen.
Verwacht men bijvoorbeeld dat ik de gasten ontbijt op bed breng?
Die ene WC hier, moet ik die dan delen?
En zeker elke dag de bedden opmaken!
Ja hoor! ’t Idee!

artikel 

​Vanochtend vond ik een envelop in de bus met een kaartje van Tilly! Hoe het met me ging? Meer stond er niet. Nou ja, ze besloot met veel liefs en dat ik maar gezond moest blijven…
Tilly. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik haar voor het laatst zag.
Ze vertrok in de week vóór carnaval, sindsdien is de wereld voorgoed veranderd. Niet alleen voor mij, voor iedereen. Manmoedig puzzel ik me door deze crisis heen maar als ik eerlijk ben; er is geen dag dat ik niet aan haar denk.
Wat zou Tilly eigenlijk willen zeggen met die kaart?

​PUZZELBEZOEK 2
‘Hoi!’ In de deuropening stond een jongetje dat me nieuwsgierig aankeek. ‘Ik kom hier vanmiddag puzzelen.’
Achter hem zijn moeder die verontschuldigend naar me glimlachte; ‘alleen als het meneer uitkomt Constantijn…’
‘Natuurlijk komt dat uit!’ zei ik. ‘Ga lekker zitten, dan zet ik een sterke kop thee.’
Maar Constantijn had helemaal geen zin om te gaan zitten. Eerst maar eens goed kijken hoe zo’n brugwachtershuisje er van binnen uitziet. Meteen viel zijn oog op het indrukwekkende bedieningspaneel met al die knoppen. Sowieso hadden knoppen altijd al een onweerstaanbare aantrekkingskracht op Constantijn uitgeoefend; liften, afstandsbediening, autoraampje, wasmachine, PlayStation… knoppen vroegen erom om ingedrukt te worden en nu hij hier toch in het brugwachtershuisje was, kon hij mooi de brug eens opendraaien. Veel leuker dan puzzelen. Met een voorzichtige vinger drukte hij op de rood-verlichte knop. Onmiddellijk vulde het huisje zich met het schelle gerinkel van de bel voor de slagbomen…
In één sprong was ik bij het bedieningspaneel om de procedure te onderbreken. Net op tijd. De bel zweeg, op straat keken de paar voorbijgangers verbaasd naar het brugwachtershuisje. Ik haalde diep adem, ‘Dat kan je maar beter niet doen Constantijn!’
Even later zaten we met een kop thee rond de puzzel. Maar om nou te zeggen dat we erg opschoten, nee. Moeder Renske staarde de hele middag met een dromerige blik over het water van de sluis. ‘Kijk, in dat kleine huisje aan de overkant heb ik ooit nog gewoond.’ En Constantijn? Zo op het oog leek hij helemaal verdiept in de puzzel. Maar als je goed keek verscheen er zo nu en dan een grote glimlach op zijn gezicht.

​PUZZELBEZOEK  
Gisteren kwamen Duko van 7 jaar en zijn moeder Anna langs om mij te helpen met de kattenpuzzel. Zonder iets te zeggen ging Duko tegenover me zitten en met razendsnelle ogen bekeek hij wat ik tot dan toe gelegd had. Meewarig schudde hij zijn hoofd, ‘er missen nog een paar stukjes voor de rand Krijn.’ Met beweeglijke vingertjes graaide hij door de berg puzzelstukjes en vond in een mum van tijd de ontbrekende. ‘Hier en ja… hier!’ Voor ik het wist had Duko de rand compleet.
‘Dat belooft wat!’ zei ik tegen Anna die trots naar haar zoon keek.
‘Oh ja,’ zei Duko, ‘haast vergeten, de eitjes!’ Uit zijn broekzak haalde hij een zakje paaseitjes. ‘Voor u, omdat het bijna Pasen is.’
Al waren de eitjes door de warmte gesmolten, ze smaakten heerlijk en met onze monden vol witte chocola keken we alle drie tevreden smakkend naar de puzzel.

​Terug van nooit weggeweest en een aanrader voor mensen met coronastress; de ouderwetse legpuzzel! Effectieve methode om te onthaasten en voor even alle boze gedachten tot stilstand te brengen.
Het randje heb ik al bijna gelegd, nu komt het moeilijkste.

Gaat het me dit keer wél lukken om een 1000-stukjes puzzel helemaal te leggen? De vorige puzzel was op één stukje na helemaal af. Een stukje! Wanhopig heb ik over de vloer gekropen om dat vervloekte laatste stukje te vinden, maar hoe ik ook zocht, niks. De teleurstelling! Na dagenlang geploeter ontdekken dat er een stukje ontbreekt is om te janken. Ik had mezelf op dat moment bezworen nooit – echt nóóit meer een puzzel te leggen. Maar ja, toen ik deze puzzel met die vijf schattige jonge katjes zag was ik meteen verkocht. Ik mag hopen dat deze wél compleet is.