bericht #10 van sluismeester krijn

k droomde van mijn eerste vriendinnetje, Jopie. Ze was leerling-verkoopster bij Jamin aan de Copernicuslaan. Ik vond Jopie prachtig, ze was een klein beetje mollig en om haar heen hing altijd een vleugje vanille. Iedere zondag spraken we met elkaar af. Dan liepen we hand in hand door de stad waarbij geen van beiden een woord zei. Na verloop van tijd begon mijn hand ongemakkelijk te plakken maar Jopie leek daar geen last van te hebben. Met haar vrije hand toverde ze het ene na het andere froufroutje uit haar jaszak tevoorschijn waar ze dan als een hamster kleine hapjes vanaf knaagde. Zo nu en dan voerde ze er mij eentje. ‘Lekker hé? Gisteren bij het uitpakken bleken ze allemaal beschadigd. Zonde, want kapot kunnen we ze niet verkopen.’ Op een onverklaarbare manier waren het altijd de froufroutjes die kapot bij Jamin werden afgeleverd. Als ik haar tenslotte keurig had thuisgebracht stond ze me bij de voordeur toe dat ik haar even kuste. Zodra mijn lippen die van haar raakten proefde ik het; een zoete vanillesmaak.