bericht #12 van brugwachter teus

Hoog in de bol
Na een groot artikel in het AD, een radio-interview en vandaag dus de presentatie van het boek ‘brugwachter TEUS’ ben ik nu wel klaar met al die aandacht. Boeken signeren en wildvreemden te woord staan; daarvan gaat een mens nog naast zijn schoenen lopen! ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg,’ was het credo bij ons thuis. Wie zich wat verbeeldde kon een klets van mijn moeder krijgen. En tóch - ik schaam me bijna om dit te zeggen - toch begon ik me de laatste tijd anders te gedragen. ’s Ochtends stond ik bijvoorbeeld véél langer voor de spiegel, sinds een week laat ik mijn haar groeien (artistiek!) en vandaag hoorde ik mezelf opeens tegen mijn nieuwe collega Wesley zeggen: ‘weet je wat ik nou zo leuk aan mezelf vind? Dat ik ondanks alle belangstelling zo lekker mezelf ben gebleven!’ Terwijl Wesley onverstoorbaar doorging met het doormeten van een relais, drong de misselijkmakende inhoud van die zin tot me door. Godvergeten kwast die ik ben met m’n ‘zo lekker mezelf gebleven’. Bah! Blijkbaar is alle aandacht me naar het hoofd gestegen. 
Ik beloof; vanaf nu wijd ik me alleen nog maar aan mijn werk op de brug. Geen fratsen meer! Aandacht is een verslavend gif waar geen mens tegen bestand is, ook ik niet. In het vervolg dus de blik alleen op het water en niet meer op mezelf. Brug open, brug dicht. Alsof dat al niet ingewikkeld genoeg is.