bericht #27 van sluismeester krijn

2e date
Na eerst wat voorzichtig heen- en weer te hebben gemaild, heb ik vrijdag dan toch eindelijk de stem van Geeske gehoord. Een stem horen vertelt uiteindelijk meer dan alle mailtjes en brieven bij elkaar. Het had even geduurd voor Geeske mij haar nummer had gegeven. Ze is op haar hoede, merkte ik. ‘Ik heb wat vervelende ervaringen met mannen achter de rug’, schreef ze. Geeske klinkt vriendelijk, heeft een beschaafde stem met een fluweelzachte G. maar ze vertelde me duidelijk niet alles. Nou ja, in feite doe ook ik dat niet. Ik heb haar verteld dat ik sluismeester ben maar méér weet ze eigenlijk niet. 
‘Zullen we eens afspreken?’ opperde ik. ‘We kunnen wat gaan eten?’ 
Na enige aarzeling ging ze akkoord. ‘Maar wát als ik nou meteen zie dat het niet gaat werken tussen ons? Dan moet ik nog een hele avond met je uitzitten.’
Ik probeerde haar gerust te stellen. ‘Ach Geeske, je moet maar zo denken, een mens moet toch eten!’
Gisteren zouden we elkaar om zes uur bij van de Valk treffen. 
Zoals gebruikelijk was ik ruimschoots op tijd en bestelde alvast een pilsje om mezelf wat moed in te drinken.
Drie pilsjes later, het moet ondertussen na achten zijn geweest, kreeg ik een appje. ‘Het spijt me Krijn, ik liep vanavond het restaurant binnen, zag je daar zitten en wist gelijk dat jij het niet bent voor mij.’
Met een vierde pilsje heb ik mijn teleurstelling weg proberen te spoelen. En met een enorme Wiener Schnitzel. Een mens moet tenslotte eten, tóch?