bericht #34 van sluismeester krijn

Teus is vertrokken, terug naar zijn geliefde Dordrecht. Laat ik eerlijk zijn: als collega was ie een prima gast maar om mee samen te wonen een ramp. Niet te doen. Zijn enige aandeel in ons gezamenlijke huishouden was het zetten van sloten niet te zuipen koffie, zwart als teer en bitter als ossengal. Toch zal ik hem ergens wel een beetje gaan missen, denk ik. ’t Is hoe dan ook jammer dat mét Teus ook Henk weggaat want al noem ik mezelf nog steeds geen hondenmens, toch ben ik erg van dat stomme beest gaan houden.

Natuurlijk heb ik meteen Tilly gebeld. ‘Ik kom er aan!’ riep ze enthousiast door de telefoon en een half uur later parkeerde ze haar volgeladen auto pal voor het huisje. ‘Help eens effe mee met uitladen!’ gebaarde ze. ‘Ik had nog wat spulletjes op zolder. We gaan dat huisje van jou eens effe wat gezelliger maken!’