bericht #56 van brugwachter teus

Vandaag tijdens het luchten zag ik even kans om met Simon de P. te praten. 
‘Dus jou is iets vergelijkbaars overkomen?’ vroeg ik, ‘vertel! Wat is er precies gebeurd?’
Simon keek schichtig om zich heen. ‘Ken je het tijdschrift OVERBRUGGEN?’ fluisterde hij. 
‘Tuurlijk,’ zei ik, ‘prachtblad!’
‘De redactie belde me voor een interview. Je snapt, ik zei gelijk ja. Het is niet niks als zo’n blad een stukje over je wil schrijven!’ 
Ik knikte.
‘Nog diezelfde avond stond er een mooie jonge vrouw voor de deur. ‘Ik kom wat vraagjes stellen,’ zei ze en ze stak meteen van wal. ‘Hoe is het nou om brugwachter te zijn?’ en ‘Is het niet saai zo’n hele dag alleen? Tussendoor keek ze me lief lachend aan. Van huis uit ben ik niet zo’n prater maar zij wist werkelijk alles uit me los te krijgen.’
‘Klinkt prima toch?’
‘Maar nu komt het. Naarmate het interview vorderde schoof ze steeds dichter naar me toe. Ze legde een hand op mijn been en tenslotte kroop ze zowat bij me op schoot. Ik zeg je Teus: het was écht een mooie vrouw maar dit ging me toch te ver. Net toen ik haar van me af wilde duwen meende ik een flits te zien.’
‘Een flits?’ 
‘Iemand heeft ons blijkbaar stiekem gefotografeerd. De volgende ochtend vond ik de opnames in mijn mail. Beelden die me in een lastig parket zouden brengen.’
‘Chantage dus! Heeft die vrouw haar naam nog genoemd?’
‘Ja, zoiets als Diny geloof ik.’
‘Dimphy misschien?’
‘Precies ja, zo heette ze! ’
Ondanks de hitte op de binnenplaats kreeg ik het ineens ijskoud.