bericht #86 van brugwachter teus

Oh mensen, wat heb ik verlangd naar Dordrecht! En dát terwijl ik al die tijd op het mooiste plekje van Den Bosch woonde. Het stomme is: ik kon er niet van genieten. Hoe aardig de mensen ook waren, hoe indrukwekkend de klokken van de Sint Jan ook beierden en hoe voortreffelijk de Bossche bollen me ook smaakten, ik miste Dordt. Ik miste het Wantij, ik miste mijn Prins Hendrikbrug en bovenal miste ik al die lieve, toeterende, gehaaste, scheldende of juist vriendelijk zwaaiende voorbijgangers. 
Maar ik ben er weer! Terug op de brug in mijn eigen stad. Kan het mooier? 
Bij mijn vertrek gisteren kreeg ik een roerende afscheidstoespraak van Imke, de cheffin van de Bossche brugwachtershuisjes. Toen ze was uitgesproken wist ik van ontroering even geen woord uit te brengen. Ik heb het vaker gezegd: voor afscheid nemen mis ik het talent.
Gelukkig hoeft dat niet meer. Ik ben terug in Dordt en niets of niemand die me hier ooit nog weg krijgt!