bericht van sluismeester krijn

​Deze foto van mijn jeugdvriend Theuntje Struik ontdekte ik vanmiddag tussen een stapel verouderde waterkaarten. Echte vriendjes waren voor mij als schipperskind zeldzaam, altijd waren we onderweg, nooit bleven we ergens lang genoeg om vriendschap te sluiten.
Maar soms had je geluk. Bijvoorbeeld als er langszij een schip aanmeerde waar ook kinderen aan boord waren. Deze foto is gemaakt toen wij naast de ‘LEENTJE-JOHANNA’ uit Hellevoetsluis lagen. Het was hoogzomer en vanwege een stremming bij een sluis was het vrachtverkeer genoodzaakt om te wachten tot alles verholpen was. Theuntje en ik speelden een week lang onafgebroken samen, zwommen in het stinkende water van het kanaal en bouwden een geheime hut onder het dekzeil.
Toen na een week de scheepsdiesels weer werden gestart, betekende dat het einde van ons spel. Er kon weer gevaren worden en geld verdiend, de vracht moest naar de bestemming.
Hoe zou het met Theuntje Struik zijn?