bericht van sluismeester krijn

​‘zing es wat!’ zegt Tilly opeens, ‘geeft niet wat.’
‘Waarom?’
‘Doe nou maar.’
Onzeker kijk ik naar Tilly, die op haar beurt weer bemoedigend naar mij kijkt. ‘Toe maar, je kán het.’
Vooruit. Tilly heeft me zojuist een tweede biertje ingeschonken dus ik voel me al tikkie minder geremd. Na nog een flinke slok zet ik het Trinklied uit de Bettelstudent in, een operette waar ik de afgelopen dagen veel naar heb geluisterd. Melodie en tekst zitten (ondanks dat biertje) dus nog vers in het geheugen.
Trinkt uns zu, trinkt uns zu
Aus der schonen kleinen Schuh
Gloe – gloe – gloe – gloe – gloe – joeh!
Als ik klaar ben applaudisseert Tilly. ‘Als ik het niet dacht, jij bent een echte bariton! En Krijn… laten we die nou net nodig hebben in ons koor!’
‘Oh nee!’ roep ik geschrokken, ‘ik kijk wel uit! Als jij maar niet denkt dat ik op een koor ga!’
‘Waarom niet? Kijk nou toch eens wat een gezellige boel het bij ons is!’