bericht van sluismeester krijn

​Svetlana
Blijkbaar staat het hoog op de bucketlist van nogal wat mensen: een B&B of een hotelletje beginnen, variërend van een leegstaand kamertje op zolder tot een ambitieuze metamorfose van een Belgisch spookkasteel waar na een jarenlange verbouwing, een maagzweer en doodsbedreigingen van de lokale aannemer uiteindelijk een paar kamers klaar zijn om gasten te ontvangen.
Een eigen hotel, het klinkt zo mooi en avontuurlijk. Een huis vol vrolijke gasten, lange gedekte tafels in een zonovergoten tuin en klinkende recensies in de krant. De werkelijkheid is helaas toch anders (en ik kan het onderhand weten). Dag en nacht ben je aan het werk, met een begripvol gezicht probeer je klachten af te wimpelen, toeristenbelasting te administreren, doucheputjes ontstoppen, lakens strijken, badkamers soppen, telefoon aannemen, vaartochtjes regelen, wc-papier ophangen, vette vingers van de spiegel boenen en nog duizend van dit soort klusjes. Oh ja, ik zou het bijna vergeten, in mijn geval moet er zo nu en dan óók nog een sluis worden geschut en een brug gedraaid!
Gelukkig heb ik sinds kort hulp van Svetlana met de onuitsprekelijke achternaam Zaplyuisvichkaja. Ze doet werkelijk alles, ze boent, strijkt, sopt en ontstopt, geweldig! Jammer alleen dat ze niet zoveel zegt, meer dan een ‘ja’ of ‘nee’ krijgt ik meestal niet uit haar getrokken. Gisteren probeerde ik voor de zoveelste maal een gesprekje met haar aan te knopen. ‘Svetlana, waar kom je eigenlijk vandaan?’ Ze keek me even met intens droevige ogen aan om vervolgens gauw met een stapel schone handdoeken de trap af te rennen.