bericht van sluismeester krijn

​PUZZELBEZOEK  
Gisteren kwamen Duko van 7 jaar en zijn moeder Anna langs om mij te helpen met de kattenpuzzel. Zonder iets te zeggen ging Duko tegenover me zitten en met razendsnelle ogen bekeek hij wat ik tot dan toe gelegd had. Meewarig schudde hij zijn hoofd, ‘er missen nog een paar stukjes voor de rand Krijn.’ Met beweeglijke vingertjes graaide hij door de berg puzzelstukjes en vond in een mum van tijd de ontbrekende. ‘Hier en ja… hier!’ Voor ik het wist had Duko de rand compleet.
‘Dat belooft wat!’ zei ik tegen Anna die trots naar haar zoon keek.
‘Oh ja,’ zei Duko, ‘haast vergeten, de eitjes!’ Uit zijn broekzak haalde hij een zakje paaseitjes. ‘Voor u, omdat het bijna Pasen is.’
Al waren de eitjes door de warmte gesmolten, ze smaakten heerlijk en met onze monden vol witte chocola keken we alle drie tevreden smakkend naar de puzzel.