bericht #4 van Brugwachter teus

Bôllekes
Het was een feestelijke start in ’s-Hertogenbosch. Meteen al op mijn eerste werkdag stroomde het huisje op de Hinthamerbrug vol met collega’s van de dienst Bruggen & Sluizen. Zelfs mijn nieuwe chef was van de partij. Iedereen heette me welkom, handen werden geschud, namen genoemd en er werd vooral veel, heel veel koffie gedronken. Vrolijke lui, dat is me meteen al duidelijk. Iedereen praat hier door elkaar, er wordt vaak en hard gelachen om moppen die ik (nog?) niet helemaal snap maar daar schijnt niemand mee te zitten. Agge mar leut het!
Ondertussen loerde ik bezorgd naar de doos met moorkoppen die ik gisteren nog bij een Dordtse bakker had besteld. Veel te weinig, op zoveel aanloop had ik echt niet gerekend. ‘Misschien lust één van jullie wel een gebakje?’, opperde ik voorzichtig, hopende dat niet iedereen zou willen. ‘Hedde ge bôllekes!’ Er ging gejuich op in het huisje. Nou en of! Iedereen wilde. ‘Misschien dat ik er niet precies genoeg heb’, piepte ik en probeerde gauw met een onscherp mesje de Dordtse moorkoppen doormidden te snijden. Dat maakte de toestand er niet beter op. De doos veranderde in een slagveld van vellen slap soezendeeg in een prut van room en chocoladeslierten. 
‘Ach jee Teus, wat doe je nou?’, vroeg een van de dames die me onhandig zag worstelen. ‘Wacht maar’, fluisterde ze, ‘ik haal wel effekes nieuwe’. Even later kwam ze terug met een grote taartdoos vol glanzende Bossche bollen. Kraakvers soezendeeg, stevige koele room en een dikke laag knisperende chocola. Voor het eerst die ochtend hield iedereen even zijn mond.