gast #11 schrijfwedstrijd

​GAST 11.
De overnachting in het Hinthamerhotel moest voor Wilma Verhoef een verrassing worden. En dát werd het!
‘Surprise!’ glunderde mijn vriendin. Na een dagje shoppen in den Bosch parkeerde ze de auto op de Hinthamerbrug en overhandigde me een koffertje. ‘Voor de nacht. Jij slaapt in het hotelletje van sluismeester Krijn. Zo leuk!’ En weg was ze, mij verbouwereerd achterlatend. Ik belde mijn man. ‘Ga nou maar naar binnen.’ lachte hij. ‘Je zult de nacht van je leven hebben daar. Morgen haal ik je op.’ Achter mij klonk een hese stem. ‘Welkom voor een verrassingsovernachting in het Sluismeestershuisje.’ Dit moest Krijn zijn. Ik griezelde. Die ogen! ‘Kom binnen’ zei hij, mij net iets te vriendelijk. ‘Kamer 5, einde gang. Je bent de enige gast vannacht.’ Ik rende zo ongeveer de stalen trap af, de gang door, de kamer in en draaide de deur op slot. Na 3 gin-tonics uit de minibar had ik mezelf weer enigszins onder controle. Ik zette het raam open en keek naar het kabbelende water. Even maar, want achter mij klonk overduidelijk gemorrel aan de deur. Ik had het kunnen weten. Zelden heb ik zo’n overlevingsdrang gevoeld. De deur werd opengegooid. Ik hoorde: ‘Tada!’ en haalde uit. Met mijn nachtkoffertje. Loeihard! Vol in zijn gezicht. Hij viel de gang in; ik sprong door het open raam in het koude water van de Zuid-Willemsvaart. Niet veel later werd ik aan wal gehesen door behulpzame omstanders. Net op tijd om mijn man naar buiten te zien strompelen, ondersteund door Krijn. Hij hield een theedoek tegen zijn bloedende neus. ‘Surprise’ kreunde hij.