gast #5 Schrijfwedstrijd

Dag Sluismeester Krijn,
Wat een verrassing, dat artikel over jou en je brugwachtershuisje.
Ik zwaai altijd maar begrijp goed dat jij nooit terug zwaait. Jij moet brugwachten. Dat is al een verantwoordelijke klus en nu heb je er weer een verantwoordelijke klus bij. Sleutels overhandigen aan je hotelgasten.
Ik ben getrouwd met een schipperszoon, daarom moet ik je vertellen wat mij is overkomen toen ik van jou de sleutel van kamer 5 kreeg.
Ik mocht als landrot meevaren met de ouders van mijn verloofde, nu mijn echtgenoot. Mijn schoonvader, ooit schipper van de Isala 5, vertelde mij in de stuurhut prachtige Rijnsagen. Ik houd van verhalen, maar ook van mijn verzameling sleutels. Sleutels hebben voor mij meerdere betekenissen. Niet alleen handig om deuren te openen en te sluiten, maar spreekwoordelijke betekenissen waar geen sleutelmaker raad mee weet. De Rijn heeft sagen, maar mijn sleutels ook. Lang geleden raakte ik een sleutel kwijt. Hoe ik ook bad, Antonius luisterde niet. Maar, nu komt dan de clou van dit verhaal. Houd je vast. Ik stak de sleutel van kamer 5 in het slot en duwde de deur open en zag tot mijn schrik dat de kamer bezet was. Wie prijkte daar op het bed?
LORELEI!
In haar hand droeg ze mijn verloren sleutel die op al mijn deuren past, net als jouw hotelsleutels opgepoetst met liefde en toewijding.
Krijn, ik wens jou nog fijne jaren met het geven van vertrouwen aan schippers, schepelingen en hotelgasten.
Ik blijf naar je zwaaien!
Marijke opslag