Marion Kerkhof beleefde een magische nacht in het Hinthamerhotel.
GAST 7. Daar liep ik dan, in mijn eentje, door de Bossche straten. Nergens kon ik nog terecht. Ik loop naar de brugwachter toe. Sluismeester Krijn is altijd wel in voor een praatje en is er vaak nog tot laat. Hij is blij mij weer te zien, maar schrikt van mijn situatie. Hij kan mij niet weer de straat op laten gaan en zegt mij dat hij nog wel een kamer vrij heeft in het nieuwe Hinthamer Hotel, die ik zolang mag hebben. Hij geeft mij de sleutel van kamer twee, een zeer zeldzame dubbel sleutel zegt hij nog. Ik begreep het niet helemaal, bedankte hem en nam de sleutel aan. Ik was te moe om nog vragen te stellen en wilde het liefst zo snel mogelijk slapen. In de nacht word ik wakker, want ik moet plassen, omdat er maar één wc is draai ik mijn kamerdeur op slot. Wanneer ik terugkom heb ik niet in de gaten dat ik de dubbel sleutel andersom heb. En ik ben dan ook tot stomheid geslagen wanneer ik ineens een hele andere middeleeuwse gang ben binnengekomen. Zie ik dat goed of verbeeld ik het mij maar? Mijn nieuwsgierigheid wekt mij en ik loop verder door de donkere ondergrondse gang. Bij iedere stap die ik zet gaat er automatisch een fakkel aan, zodat ik al het sprookjesachtige kan zien verschijnen. Vol ongeloof kijk ik mijn ogen uit. Dit had ik nooit verwacht. Daar sta ik, plots, midden in de allermooiste kamer van mijn stad.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Ik ben Brugwachter Teus. Samen met mijn hond Henk woon en werk ik per 1 april in het brugwachtershuisje aan de Hinthamerbrug - Archieven
Augustus 2020
Categorieën |