bericht #25 van brugwachter teus

Dokter 
Hartkloppingen en een suizend oor dwongen me om toch maar eens een afspraak te maken met mijn nieuwe huisarts. Volgende week kan ik er terecht. Mijn Dordtse arts kende ik al een half leven. Het was wat je noemt een dokter zoals je je een dokter voorstelt: witte jas, grijze borstelsnor en vergroeid met zijn stethoscoop. In zijn wachtkamer lagen een stuk of wat beduimelde ‘Arts&Auto’s en tijdens het lange wachten bestond het enige vermaak uit de harde stem van de assistente. Elke patiënt werd door haar op vol volume ondervraagd, waarbij ieder onsmakelijk detail ten overstaan van de hele wachtkamer nog eens luidkeels werd herhaald. ‘Gelige afscheiding zegt u?’ 
Ik wist niet beter, sinds mijn 30e was ik patiënt bij hem. Al die tijd heeft hij blijkbaar nooit de moeite genomen om iets aan zijn praktijk te veranderen. Zelfs zijn luidruchtige assistente heeft hij nooit vervangen. Misschien ook maar goed, want zoals ik vaker schreef: ik hou niet zo van veranderingen.