Marieke Viergever
Jeroen Konings
Renske van Dillen
brugwachtershuisje Anthoniebrug 
20 aug - 12 september

met een expositie op 9 september
​Open Monumentendag

“Wat ik op de sluis allemaal meemaak, dat is echt ontzettend leuk! Ik heb altijd in de dienstverlenende sector gezeten en iets voor iemand doen, dat geeft gewoon ontzettend veel voldoening! En daar is dit vak natuurlijk helemaal geschikt voor. Je kunt altijd iets voor iemand doen. In een heel enkel geval moet je weleens iemand teleurstellen want als ze aan twee kanten liggen dan moet je eentje de voorrang geven. Maar je bedient niet alleen de sluis, je kunt de schippers met veel meer helpen. Als ze in de sluis liggen en ze hebben je hulp nog voor iets anders nodig. Ze weten de weg niet, ze weten niet of ze door Den Bosch heen kunnen en je geeft ze de informatie en komt naar hen toe. Ze hoeven het niet per telefoon of marifoon te vragen. We nemen ook hun vuilniszakken aan. “Zet maar op de kant, dan gooi ik hem zo in de container.” Dat zijn van die hele kleine dingen die mensen ontzettend waarderen."-Bas Vissers (1954)
Lees het hele interview met Bas op www.ikbenbosch.nl/bas-vissers/
Wie Jos spreekt, ziet een man die niet van het leven als brugwachter hield. Hij vertelt zijn verhaal onomwonden en met een zekere verbittering: “Alles heb tegengezeten”. Maar bovenal is Jos een gedreven en sterke man met een groot gevoel voor humor. Het was een bijzondere ochtend.
“Mijn vader was brugwachter. Omdat ik de oudste van mijn vijf broers was moest ik meteen na de lagere school werken. Op mijn dertiende begon ik met werken, bij de nonnen in Vught. De anderen mochten leren: ze werkten later toch ook bij Rijkswaterstaat: als schilder, bankwerker, monteur. Niks kiezen dus. Als je van een groot gezin was, dan waren de oudsten er gloeiend aan. Ik heb tegen mijn zoons gezegd: “Dat zal jullie niet overkomen”. Ik heb hard gewerkt, zo konden ze gelukkig leren: de een is rechercheur, de andere docent.”-Jos van den Broek (1929)
Lees het hele interview met Jos op www.ikbenbosch.nl/jos-van-den-broek/
"Niet zuiver, maar wel, ja, het kleurt het leven een beetje vind ik dan, die aparte dingen. Vooral in die eerste tijd was het, een heftige gemeenschap wil ik niet zeggen, maar….
Het stond ook in een cirkel hè? Hier het kantoor en de bruggen en daar de dienstwoningen. Dus je zag alles van elkaar en je hoorde alles van elkaar. "
"Het was niet altijd fijn dat de scheepvaartmeester boven het kantoor woonde want alles wat je vertelde, dat werd gehoord. En dat was weleens niet fijn, als je geintjes uithaalde ofzo.
Maar ik weet nog een leuke anekdote! De dochter van de scheepvaartmeester, ze was 12 ofzo, woonde dus boven het kantoor en zij had konijnen. Toen ze een keertje op vakantie gingen, vroegen ze aan ons of we voor de konijnen wilden zorgen. Cees Bouwmans en Friet van den Broek hebben er toen een rammetje bij gezet. We moesten het konijn wel veel water geven want het schijnt zo te zijn dat ze anders de kleintjes doodbijt. Dus wij elke keer water geven. Het meisje was al weer terug van vakantie en jawel, op een dag: “Oooooo, hij heb – ze kwamen uit Rotterdam- kleine konijntjes!” Ja, hoe zou dat nou komen? Er zal waarschijnlijk een wild konijn bij zijn geweest. Hahahaha. Dat soort dingen werd er allemaal uitgehaald.” - Antoinette van Uden (1954)

lees het hele portret van Antoinette op www.ikbenbosch.nl/antoinette-van-uden/

"En ik heb ook weleens een kwaaie buschauffeur gehad. Toen zat ik op de Orthenbrug, die te bedienen en ook de Kasterenbrug, toen kwam er een bus vanaf het Kapelaan Koopmansplein en ik heb hem niet zien aankomen. Ja, toen stond hij voor een open brug. Hij is toen langs de Orthenbrug gereden om mij uit te schelden. Maar hij had pech want het schip kwam van sluis 0 af en na de Kasterenbrug ging de Orthenbrug ook omhoog voor hetzelfde schip, stond hij daar ook nog een keer stil!"
"Als brugwachter heb je wel veel verantwoordelijkheid; als er bijvoorbeeld mensen met een rollator over de brug gaan, dat duurt wel effetjes dus je moet wel heel zorgvuldig zijn want zo’n schip kan niet op de rem. Je moet je omgeving goed in de gaten houden en proberen alles goed op elkaar af te stemmen."

Lees het hele interview met Theo hier:
www.ikbenbosch.nl/theo-de-vries/

“In 2000 fietste ik naar Santiago de Compostella. Als je zonder doel ergens heen fietst ben je een zwerver, maar op weg naar Santiago ben je ineens een pelgrim. Voordat ik wegging zat ik er doorheen, zoals dat heet, en toen ik terugkwam had ik iets te overbruggen. Toen las ik in het Stadblad ofzo dat er een brugwachter gezocht werd. Dat leek me wel wat. Ik mocht mijn opleiding beginnen op de Orthenbrug. Vanaf daar kon je toen ook al de Kasterensbrug bedienen. Eigenlijk kun je het niet fout doen: het zijn vier stappen: licht op rood, bomen naar beneden, brug open, dubbel groen voor de schipper. En daarna weer terug. Na twee weken ging ik naar de Dungense brug. Dat werd mijn eigen plek. Mijn vrouw bracht me ’s avonds eten en als ik at, bediende mijn zoontje, die was toen 11, soms de brug. Dat was natuurlijk mooi.”

De rest van het interview met Puck kun je hier lezen: www.ikbenbosch.nl/puck-biolek/
“Ik was eerste sluiswachter, ik houd van stress. In de bouw had ik geleerd met maten te werken en daardoor kon ik afstanden goed inschatten. Ik kon de sluis altijd goed indelen. Dat was mooi. Ik hield van die stress. Schippers zijn moeilijke mensen, er was doorlopend ruzie wie er het eerste in de sluis mocht, welke plek het beste was. Een sluis is oponthoud voor een schipper, wachten kost geld. Ik hield van die stress. “Cees lost alles op,” zeiden ze dan. -Cees Bouwmans (1934)

De rest van het interview met Cees lees je hier: www.ikbenbosch.nl/cees-bouwmans/
IK BEN BOSCH. goes Bossche Brugwachtershuisjes.

Twee Bossche kunstprojecten bundelen tijdelijk hun krachten: Marieke Viergever en Jeroen Konings van het project Ik Ben Bosch zullen tussen 20 augustus en 12 september het brugwachtershuisje aan de Anthoniebrug gaan vullen met portretten en interviews van, jawel, Bossche Brugwachters!
Tijdens dit project krijgen ze steun van Renske van Dillen die naast Jeroen, een paar brugwachters zal gaan interviewen.
Marieke: ‘Ik verheug me enorm op de samenwerking met Bossche Brugwachtershuisjes. Zoals velen misschien al weten, maken we al sinds eind 2015 portretten van Bosschenaren. Het begon als aanvulling op het Jeroen Bosch Jaar. We wilden de gewone Bosschenaar aan het woord laten over zijn/haar stadje. Nu, bijna 2 jaar later, zijn we nog steeds niet klaar met het project. Het heeft ons in contact gebracht met veel bijzondere Bosschenaren en we hebben zoveel leuke en interessante verhalen gehoord, dat we gewoon nog even met het project doorgaan. Voor de samenwerking met de Bossche Brugwachtershuisjes hebben Jeroen en ik bedacht dat het wel erg leuk zou zijn om de mannen en vrouwen die nu en in het verleden de bruggen hebben bediend aan het woord te laten over hun ervaringen. We hopen natuurlijk op een paar leuke anekdotes!’
Marieke, Renske en Jeroen zijn voor dit project op zoek naar de brugwachters van toen en nu. Ben je een brugwachter (of geweest) en vind je het leuk om mee toe doen? Of weet je iemand die brugwachter is geweest. Laat ons het dan weten via een berichtje.
​