gouden van een pop, maar liever nog van een mens

Houden van een pop, maar liever nog van een écht mens

Door Linda Akkermans

De gemiddelde wachttijd voor een fatsoenlijke huurwoning ging aan hem voorbij. Brugwachter Teus hoefde ook geen peperdure hypotheek af te sluiten om samen met hond Henk naar Den Bosch te verhuizen. Laat staan uit pure nood zijn intrek te nemen in een chalet op de camping. Teus was maar wát graag welkom in de stad. Niet voor niets was hij in Dordrecht zo geliefd.
Een jaar lang woonde Teus daar met die hond van hem in een brugwachtershuisje in het kader van een kunstproject. Al snel was hij een van de populairste inwoners van de stad. Teus - een wat stoffige man van rond de zestig, grijzig haar met inhammen en een bril op - kreeg volop bezoek als hij tv zat te kijken of zijn verjaardag vierde. Automobilisten toeterden als ze voorbijkwamen en in de brievenbus vond Teus kaarten en tekeningen. Dankzij Teus raakten alle VVV-folders op. Er kwam zelfs een petitie om hem in Dordrecht te houden toen bleek dat hij ging verhuizen.
Voor de goede orde: Teus is geen mens van vlees en bloed. Teus is een pop, net als die hond. Een pop die voor elkaar kreeg dat een stad van hem ging houden, of zoals een fan op de Facebookpagina voor Teus schreef: ‘Hij brengt een glimlach in deze donkere tijden’.
Da’s mooi, héél mooi. Maar hoe mooi zou het zijn als inwoners ook een ommetje maken voor een levende Teus? Of misschien wel een ommetje mét. Even zwaaien naar dat oude vrouwtje dat altijd maar in haar uppie voor het raam voor zich uit zit te staren. Een tekening in de bus van de buurvrouw een paar straten verderop. Een praatje maken met die eenzame weduwnaar op het bankje in het park.
Als mensen zo massaal van een pop kunnen gaan houden, moet dat toch ook lukken met échte mensen die een hart en een gevoel hebben. Teus zou het toejuichen. 

---